πληροφορίες για κολαστήριο

Σύντροφοι,
σας στέλνω τις πληροφορίες που συγκέντρωσε ο Αλέξανδρος για το κολαστήριο.

H Επιστολή – Καταγγελία των ασθενών κρατουμένων του ΝΚΚ «Ο Άγιος Παύλος» στάλθηκε στον υπουργό Δικαιοσύνης Σταύρο Κοντονή, με κοινοποίηση στον υπουργό Υγείας Ανδρέα Ξανθό, στις 09/12/2016.

Ανάλογη επιστολή είχε σταλεί στον προκάτοχό του στις 12 Οκτωβρίου 2015.


Κατά την τελευταία επιτόπια αυτοψία που πραγματοποιήθηκε από τους δύο συναρμόδιους υπουργούς (Δικαιοσύνης και Υγείας) στις 18 Φερβουαρίου 2015, διαπιστώθηκε η αναγκαιότητα να υπάρξουν ριζικές αλλαγές στις δομές του ΝΚΚ αλλά και στο νομοθετικό πλαίσιο.

Το νομικό πλαίσιο για τους ασθενείς κρατούμενους βελτιώθηκε πολύ με τη ψήφιση του ν.4322/2015. Ο νόμος που θεσπίστηκε δυστυχώς δεν εφαρμόστηκε από τα αρμόδια δικαστήρια και κυρίως από τις δικαστικές αρχές του Πειραιά με αποτέλεσμα τη διόρθωση του νόμου με το άρθρο 23 του ν.4356/2015. Ενώ ο νόμος είναι σαφής αναφορικά με το 110Α για τα άτομα με πιστοποιημένη από τα ΚΕΠΑ αναπηρία άνω του 67%, έχοντας εκτίσει τον προβλεπόμενο βάσει νόμου χρόνο έκτισης, συμβαίνει το εξής απίθανο: οι δικαστικές αρχές του Πειραιά δεν αναγνωρίζουν τις πιστοποιήσεις των ΚΕΠΑ, παρερμηνεύοντας στην ουσία τον νόμο, ζητώντας είτε εκ νέου πραγματογνωμοσύνες είτε νέων γνωμοδοτήσεων από τα ΚΕΠΑ για το κατά πόσο οι παθήσεις αποτελούν μόνιμη κατάσταση εφ’ όρου ζωής, είτε για τα επί μέρους ποσοστά των συγκεκριμένων παθήσεων, είτε τις ειδικότητες των ιατρών που αξιολογούν, είτε τα ονοματεπώνυμα αυτών.
Οι πράξεις αυτές καθιστούν στην ουσία τον νόμο ανενεργό και άχρηστο ενώ ισοδυναμούν με παράβαση καθήκοντος και κατάχρηση εξουσίας. Πράξεις που είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο τριών ασθενών κρατουμένων λόγω της καθυστέρησης και της κωλυσιεργίας των δικαστικών αρχών.

Ενώ το άρθρο 23 του ν.4356/2015 αναφέρεται ρητά ότι υποχρεωτικά θα πρέπει να αναγράφεται από τα ΚΕΠΑ η λέξη πρόσκαιρη ή μόνιμη στην αξιολόγηση και πιστοποίηση αναπηρίας, ουδέποτε έχει δοθεί τέτοια εντολή στις αρμόδιες επιτροπές αξιολόγησης ούτε από το υπουργείο Δικαιοσύνης αλλά ούτε και ούτε από το υπουργείο Υγείας.
Το αποτέλεσμα αυτού, είναι να γίνονται οι ασθενής βορά στην κατά την δοκούν κρίση του εκάστοτε δικαστή δίνοντας παράλληλα τη δυνατότητα για μεγάλες καθυστερήσεις με πολλαπλές συνέπειες στην υγεία μας πέφτοντας θύματα της τυπολατρείας των δικαστικών αρχών. Δυστυχώς οι ενέργειες αυτές καθιστούν το μεγαλύτερο μέρος του νόμου ανενεργό.


Η Ελλάδα έχει καταδικαστεί για το κολαστήριο για παραβάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (απόφαση ΕΔΑΔ 20378/13, Ιούλιος 2015). Το πρόστιμο ήταν 132.000 ευρώ στην Ελλάδα.
Επίσης ότι εκκρεμούν άλλες 24 προσφυγές από τον Νοέμβριο του 2014.
Να σημειωθεί ότι οι κρατούμενοι είχαν κάνει καταγγελία στον Άρειο Πάγο για παραβίαση, για υπέρβαση καθήκοντος, τις πρακτικές και τις αποφάσεις των δικαστικών λειτουργών του Πειραιά: ο Άρειος Πάγος την έστειλε στον εισαγγελέα εφετών διατάσσοντας έρευνα και η εισαγγελέας την αρχειοθέτησε κατευθείαν, την ιδία μέρα.

Τα αιτήματα -που έχουν τεθεί από τις 12 Οκτωβρίου 2015- είναι τα εξής:

1. Άμεση στελέχωση του Νοσοκομείου Κρατουμένων Κορυδαλλού με επαρκές ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, πράγμα που μπορεί να γίνει με ελάχιστο κόστος αν αξιοποιηθούν όλα τα διαθέσιμα μέσα (π.χ. εθελοντισμός). Να συμπληρωθούν επειγόντως οι υποδομές του σε εξοπλισμό και ασθενοφόρο σε 24ωρη βάση.
2. Να γίνει άμεση μετεγκατάσταση του Ν.Κ.Κ. σε κάποιο από τα νοσοκομεία που έχουν κλείσει, με προδιαγραφές του Ε.Σ.Υ και η ένταξη σε αυτό. Το υφιστάμενο κτίριο, αφού εξοπλιστεί καταλλήλως, να χρησιμοποιείται ως αναρρωτήριο και μονάδα βραχείας νοσηλείας.
3. Αφού κατά τις διατάξεις του Νόμου (Σωφρονιστικός Κώδικας κλπ.) όλα τα δημόσια νοσοκομεία είναι και νοσοκομεία κρατουμένων, να υποχρεωθούν στην διαρκή νοσηλεία των βαριών και χρόνιων περιπτώσεων, για να μην στοιβάζονται όλοι οι βαριά ασθενείς στο Ν.Κ.Κ., όπου δεν μπορεί να τους παρασχεθεί καμία βοήθεια και βιώνουν την αθλιότητα και την εγκατάλειψή τους.
4. Για τον τελικό υπολογισμό του ποσοστού αναπηρίας των κρατουμένων και την υπαγωγή τους στις διατάξεις των άρθρων 105 επ του Ποινικού Κώδικα να ισχύει και να εφαρμόζεται η διάταξη του άρθρου 28, παρ. 5 Α Ν 1846/1951, όπως τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε με τις διατάξεις των άρθρων 27, Ν 1902/1990 και 12, Ν 1976/ 1991, για την πλασματική προσαύξηση του ποσοστού αναπηρίας μέχρι 17 ποσοστιαίες μονάδες.
Να σημειωθεί ότι η διάταξη αυτή θα έπρεπε να εφαρμόζεται αυτεπάγγελτα από τα δικαστήρια χωρίς να χρειάζεται νομοθετική ρύθμιση, όπως επισημαίνει και ο συνήγορος του πολίτη σε γνωμοδότησή του, αλλά οι δικαστικοί το αρνούνται!
5. Οι ασθενείς κρατούμενοι (πολύ περισσότερο οι νοσηλευόμενοι) να έχουν την δυνατότητα της υφ’ όρων απόλυσης με ηλεκτρονική επιτήρηση («βραχιολάκι») με τους ίδιους όρους, εφόσον έχουν ποσοστό αναπηρίας τουλάχιστον 50%.
6. Οι ασθενείς κρατούμενοι με ποσοστό αναπηρίας τουλάχιστον 50% που νοσηλεύονται στο Ν.Κ.Κ και εκτίουν ποινή μεγαλύτερη της δεκαετούς κάθειρξης, να απολύονται με όρους εφόσον συμπληρώνουν το 1/3 της ποινής τους με οποιονδήποτε τρόπο.
7. Κρατούμενοι που είχαν απολυθεί με το άρθρο 110 Α του Ποινικού Κώδικα, πριν την τροποποίησή του με το άρθρο 6 του Ν 4322/2015, αλλά η απόλυσή τους ανακλήθηκε για παραβίαση περιοριστικών όρων που πλέον, μετά την τροποποίηση που προαναφέρθηκε, δεν προβλέπονται και ως εκ τούτου συνεχίζουν να κρατούνται, να δικαιούνται να απολυθούν εκ νέου με διάταξη του εισαγγελέα. Να ακυρωθούν οι ανακλήσεις των απολύσεων.
8. Να καταργηθεί ή να τροποποιηθεί με κοινή υπουργική απόφαση το άρθρου 23 του Ν 4356/2015. Το συγκεκριμένο άρθρο άνοιξε το παράθυρο στην δικαστική αυθαιρεσία και ακύρωσε στην πράξη της ευεργετικές διατάξεις του Ν 4322, με αποτέλεσμα να χαθούν ανθρώπινες ζωές.

Επεξηγηματικά για το ΚΕΠΑ & νόμο Παρασκευόπουλου

Η πολιτεία έχει θεσπίσει ένα όργανο πιστοποίησης αναπηρίας, κατάργησε όλες τις προηγούμενες επιτροπές και έκανε ένα ενοποιημένο κέντρο πιστοποίησης αναπηρίας το λεγόμενο ΚΕΠΑ (Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας), που είναι για τον κάθε πολίτη.

Να εξηγήσουμε πως ο νόμος Παρασκευόπουλου για την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’ είχε διττή στόχευση.
Εκτός από τον τίτλο, σκόπευε στην αποσυμφόρηση των σωφρονιστικών καταστημάτων, με ευεργετικές διατάξεις για τους ασθενείς κρατουμένους με υψηλά ποσοστά αναπηρίας.
Συγκεκριμένα, στο άρθρο 110Α παρ. 2 του ΠΚ σημειώνεται: «Η απόλυση χορηγείται, ανεξαρτήτως… β) στους κατάδικους με ποσοστό αναπηρίας εξήντα επτά τοις εκατό (67%) και άνω. Σε περίπτωση πρόσκαιρης κάθειρξης, απαιτείται να έχει εκτιθεί το ένα πέμπτο (1/5) της ποινής».
Παρ’ όλα αυτά, δικαστές και εισαγγελείς φέρονται να είχαν άλλη άποψη από τον νομοθέτη, καθώς σε γνωμάτευσή τους (Συμβ. Πλημμ/κών Πειραιά αρ. πρωτ. 636/15) χαρακτηρίζουν το νόμο «κερκόπορτα σε βάρος της Δημόσιας Τάξης».
[...]
Η διαδικασία είναι απλή. Εφόσον ο κρατούμενος πληροί τις προϋποθέσεις, κάνει το ανάλογο αίτημα στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών ή Εφετών, ανάλογα αν έχει καταδικασθεί σε πρόσκαιρη ή ισόβια κράτηση αντίστοιχα.
Στη συνέχεια, ο εισαγγελέας εξετάζει την αίτηση και κάνει τη σχετική πρόταση προς το Συμβούλιο, το οποίο παίρνει και την τελική απόφαση.
[...]
Στο βούλευμα με αριθμό 563/2015 γίνεται αρχικά μία ανυπόστατη – σύμφωνα με τις καταγγελίες – ερμηνεία του νόμου, καθώς υπογραμμίζεται ότι «των προβλεπόμενων πρόσθετων μέτρων επιείκειας τυγχάνουν οι κρατούμενοι εκείνοι, οι οποίοι οριστικά, με βάση τα επιστημονικά δεδομένα της παρούσας στιγμής, ευρίσκονται σε κατάσταση βαριάς αναπηρίας και όχι εκείνοι των οποίων η κατάσταση της υγείας τους είναι βάσιμα δυνατό να διαφοροποιηθεί». Παράλληλα, το Συμβούλιο χρησιμοποίησε ως υποστηρικτικό στοιχείο για την απόφασή του το απορριπτικό βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Πειραιά με αριθμό 117/2015.
Το Συμβούλιο διατηρούσε και επιφυλάξεις για το πιστοποιητικό αναπηρίας του ΚΕΠΑ, αφού επισημαίνεται στο βούλευμα: «Δεν προκύπτει αν αυτό το ποσοστό αναπηρίας είναι μόνιμο και μη αναστρέψιμο στο μέλλον ή εάν επιδέχεται βελτίωση και σε ποιο βαθμό», μία παράμετρος που όπως αποδείχθηκε παραπάνω δεν αναφέρεται στην παρ. 2 του άρθρου 110Α.
[...]
Επιπρόσθετα, έγινε επίκληση στην «κοινή πείρα», με τα μέλη του Συμβουλίου να αποδεικνύουν πως έχουν και ιατρικές εκτός από νομικές γνώσεις.
[...]
Το ερώτημα που προκύπτει είναι: από πότε δικαστές και εισαγγελείς έχουν το δικαίωμα να προβαίνουν σε ιατρικές γνωματεύσεις, με πρόσχημα την «κοινή πείρα», υπερβαίνοντας τον ευδιάκριτο διαχωρισμό μεταξύ νομικής και ιατρικής επιστήμης;
[...]
Ο νόμος Παρασκευόπουλου ψηφίστηκε τον Απρίλιο του 2015, όμως, σύμφωνα με τις πληροφορίες, για το Πρωτοδικείο Πειραιά ίσχυσε μέχρι τον Ιούνιο του ίδιου έτους. Ίσως για τέτοιου είδους πρακτικές το Υπουργείο Δικαιοσύνης συμπεριέλαβε την αντικατάσταση της παραγράφου 4 του άρθρου 110Α στο νομοσχέδιο για το Σύμφωνο Συμβίωσης.
«Εάν πρόκειται για πρόσκαιρη αναπηρία ο αρμόδιος εισαγγελέας υποβάλλει ένα (1) μήνα πριν τη λήξη του προσδιοριζόμενου χρόνου αναπηρίας στο αρμόδιο συμβούλιο την πρότασή του για την επανεξέταση της, χορηγηθείσας απόλυσης υπό όρο», αναγράφεται στο νομοσχέδιο, αποσαφηνίζοντας πως ο κρατούμενος θα περνάει και πάλι από πραγματογνωμοσύνη ή από αρμόδιο ΚΕΠΑ για την εκ νέου διακρίβωση του ποσοστού αναπηρίας, όντας όμως υπό όρο απόλυση.

Πρακτικά: με βάση τον νόμο 110 που είναι για τους ασθενείς με αναπηρία πάνω από 67%, πρέπει να περιμένεις 8-9 μήνες. Σε τέτοια μεσοδιαστήματα συζητήσεων και αποφάσεων έχουν χαθεί άλλοι 3-4 ανθρώποι.

Συνθήκες / ελλείψεις

Τη Δευτέρα 24 Γενάρη 2017 πραγματοποιήθηκε επίσκεψη από κλιμάκιο της Ενωσης Ιατρών Νοσοκομείων Αθήνας Πειραιά (ΕΙΝΑΠ) στο νοσοκομείο των Φυλακών. Οι συνθήκες που κατέγραψε είναι οι εξής:

- Στο γενικό νοσοκομείο, δυναμικότητας 200 ατόμων, αυτή τη στιγμή νοσηλεύονται 185 άνδρες, ανάμεσά τους υπερήλικες κρατούμενοι με πολύ σοβαρά κινητικά προβλήματα - οι γυναίκες κρατούμενες, αν κριθεί ότι πρέπει να νοσηλευτούν, παραπέμπονται σε δημόσια νοσοκομεία. Οι 119 είναι φορείς του HIV.
- Από τους 29 γιατρούς μόνο οι 7 είναι μόνιμοι, οι 22 είναι με σύμβαση έργου.
- Εφημερεύει ένας κλινικός γιατρός, υπάρχουν μόνο δυο κοινωνικοί λειτουργοί κι ούτε ένας φυσικοθεραπευτής για τα περιστατικά που χρήζουν θεραπείας και αποκατάστασης. Το νοσηλευτικό προσωπικό είναι 10 άτομα, αντί για 14 σύμφωνα με τον κανονισμό, που δεν καλύπτει τις πραγματικές ανάγκες.
- Στο νοσοκομείο δεν υπάρχει καν ο στοιχειώδης ιατρικός εξοπλισμός (υπάρχει μόνο ακτινολογικό και βιοχημικό εργαστήριο), με αποτέλεσμα να μην μπορούν να νοσηλευτούν και να περιθάλψουν ούτε μέτρια ή βαριά περιστατικά.
- Η κατάσταση είναι ακόμη πιο τραγική στο Ψυχιατρείο, όπου υπάρχουν δεκάδες ψυχικά ασθενείς και μόνο ένας ψυχίατρος κι ένας νοσηλευτής!

Αυτή τη στιγμή πάνω από 30 ασθενείς με ποσοστά αναπηρίας άνω του 67% «λιμνάζουν» στο ΝΚΚ. Όλα αυτά ενώ οι συνθήκες νοσηλείας παραμένουν ακριβώς ίδιες, όπως διαπιστώθηκε άλλωστε από την επίσκεψη του Παρασκευόπουλου συνοδεία του Ξανθού το Φεβρουάριο του 2015.

Το νοσοκομείο είναι για να προσφέρει πρωτοβάθμια περίθαλψη, αλλά εδώ υπάρχουν πάνω από 30-35 άνθρωποι που χρειάζονται δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια περίθαλψη. Συνεχίζει να είναι υπερδιπλάσιος ο κόσμος. Η προδιαγραφές του Νοσοκομείου είναι για 60 άτομα και αυτή την στιγμή υπάρχουν περίπου 135-140 ασθενείς, χώρια στο παράρτημα που είναι άλλοι 50.

Υπάρχουν περισσότερα από 35 άτομα τα οποία έχουν 67% αναπηρία, 80% , ακόμα και περισσότερο από το 80% αναπηρία και είναι και άλλοι άνθρωποι όμως που δεν έχουν ποσοστό αναπηρίας, είναι όμως υπερήλικες, έχουν να εκτίσουν μεγάλες ποινές, και είναι ουσιαστικά μελλοθάνατοι

Ο υπουργός Υγείας, Αν. Ξανθός, από το Φλεβάρη του 2015 (τότε ως αναπληρωτής), έχει επίσημα δεσμευτεί σε συνάντησή του με την ΕΙΝΑΠ για ένταξη στο ΕΣΥ του Νοσοκομείου Κρατουμένων. Μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση, ενώ έχει ανακοινωθεί πρόσφατα η ένταξη μόνο του Ψυχιατρείου, χωρίς όμως να έχει προχωρήσει κι αυτό στην πράξη.
Να σημειωθεί ότι το Νοσοκομείο και το Ψυχιατρείο Κρατουμένων Κορυδαλλού υπάγονται στο υπουργείο Δικαιοσύνης. Πριν ενάμιση μήνα, εφαρμόζοντας σχετικές διατάξεις (άρθρο 13 του Ν. 3772/09) το Ψυχιατρείο εντάσσεται στο ΕΣΥ «όσον αφορά στη μέριμνα για τη στελέχωση με ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, την υγειονομική οργάνωση και την υλικοτεχνική υγειονομική υποδομή και εξοπλισμό» και συνδέεται με το Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο «Αττικόν», το οποίο θα έχει την επιστημονική ευθύνη και εποπτεία.

Ο εξοπλισμός παραμένει ελλειπής και απαρχαιωμένος, το ιατρικό προσωπικό έχει μερικώς στελεχωθεί όμως για εμάς δεν έχει αλλάξει τίποτα. Το πρωί βρίσκονται τέσσερις (4) ιατροί που εκτελούν περισσότερο εξωτερικά ιατρεία από το συγκρότημα του Κορυδαλλού και το απόγευμα υπάρχει ένας γιατρός και ένας νοσοκόμος.
Το νοσηλευτικό προσωπικό μειώνεται καθώς έληξαν οι πεντάμηνες συμβάσεις που είχαν κηρυχθεί με αποτέλεσμα να έχουν φύγει όλοι καθώς και ένας από τους παλιούς νοσηλευτές, συνεπώς η κατάσταση βρίσκεται στο ίδιο, αν όχι χειρότερο, σημείο.

Οι κρατούμενοι συνεχίζουν να περιμένουμε την υλοποίηση της υπόσχεσης για το ασθενοφόρο, την ένταξη του ΝΚΚ – «Ο Άγιος Παύλος» στο ΕΣΥ και την εφαρμογή του σχετικού προεδρικού διατάγματος του 2009.

Σε ότι αφορά τις συνθήκες διαβίωσης και υγιεινής έγιναν προσπάθειες βελτίωσης όμως οι ασθενείς συνεχίζουν να είναι υπερδιπλάσιοι των προδιαγραφών του ΝΚΚ. Οι προσπάθειες του υπουργείου Δικαιοσύνης για τη βελτίωση των δομών που ήταν σε επίπεδο βαψίματος και μικροδιορθώσεων(!).

Το νοσοκομείο είναι ένα κτίριο μακρόστενο, το οποίο βρίσκεται έξω από το συγκρότημα των φυλακών, ανάμεσα στις φυλακές του Κορυδαλλού και στο ψυχιατρείο των φυλακών. Σήμερα εξυπηρετεί 2.500 χιλιάδες κρατουμένους ενώ, μπορεί να περιθάλψει μόνο 60 ασθενείς. Συνολικά έχει 15 θαλάμους και σε κάθε θάλαμο κρατούνται περίπου έντεκα ασθενείς -αρκετοί περισσότεροι απ' ότι η δύναμη νοσοκομείου.
Αυτή την στιγμή συνολικά είμαστε 200 ασθενείς. Οι 50 είναι πεταμένοι στο παράρτημα, σε έναν χώρο που δεν είναι νοσοκομείο χωρίς γιατρούς και νοσοκόμους και χωρίς ιατρικό εξοπλισμό. Ουσιαστικά πρόκειται για μία ακόμα κλειστή φυλακή για οροθετικούς κρατουμένους, οι οποίοι χρειάζονται ιατροφαρμακευτική περίθαλψη όλο το 24ωρο και την οποία, δεν τους την παρέχουν. Οι υπόλοιποι 150 είμαστε μέσα στο νοσοκομείο. Αυτός ο διαχωρισμός έγινε για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα του συγχρωτισμού στις φυλακές.
Οι ασθενείς με φυματίωση είναι κλειδωμένοι στο ισόγειο, απομονωμένοι δίπλα στον νεκροθάλαμο. Στον 1ο όροφο βρίσκονται περίπου 80 άτομα, οι περισσότεροι από τους οποίους έχουν παθολογικά προβλήματα, όπως καρκινοπαθείς, καρδιοπαθείς, ανθρώπoι με αναπνευστικά προβλήματα, με κομμένα χέρια και παραπληγικοί. Ό,τι μπορείς να φανταστείς.
[...]
Υπάρχουν τα απολύτως απαραίτητα φάρμακα. Αντιγριπικά ούτε για αστείο.

Στοιβάζονται 18-20 άτομα σε έναν θάλαμο που προορίζεται για έξι άτομα και είχε ως αποτέλεσμα, οι ασθενείς να κολλάνε ασθένειες μεταξύ τους, όπως ψώρα, φυματίωση και οτιδήποτε άλλο μπορεί να μεταδοθεί. Ας μην αναφέρω τις ουρολοιμώξεις από τις βρώμικες τουαλέτες, γιατί 80 άτομα χρησιμοποιούσαν τρεις τουαλέτες και δυο μπάνια απαρχαιωμένα.



Ο Δρ. Παναγιώτης Παπανικολάου νευροχειρουργός, Διευθυντής στο Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας – Πειραιά και μέλος του Δ.Σ της ΕΙΝΑΠ δήλωσε:
Οι συνθήκες νοσηλείας είναι δραματικές κυρίως λόγω του μεγάλου αριθμού νοσηλευόμενων και ελλείψεων προσωπικού αλλά και υποδομών. Κάνοντας επίσκεψη στους θαλάμους μιλώντας με τους εκεί συναδέλφους διαπιστώσαμε ότι η κτιριακή υποδομή είναι απαράδεκτη, δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται νοσοκομείο του 2017 αυτό το πράμα. Είναι μια παλιά κτιριακή εγκατάσταση που χρονολογείται 40 με 50 χρόνια πίσω. Επίσης, το νοσοκομείο δέχεται κρατούμενους από όλη την Ελλάδα, δεν είναι μόνο για τον πληθυσμό των φυλακών του κορυδαλλού. Δηλαδή αν υπάρχει ένας ασθενής κρατούμενος ας πούμε στις φυλακές της Κέρκυρας τον στέλνουν εκεί και από το νοσοκομείο των φυλακών του Κορυδαλλού διακινείται στα μεγάλα νοσοκομεία.
[...]
Στο Νοσοκομείο των φυλακών «Άγιος Παύλος» αυτή τη στιγμή υπάρχουν 130 νοσηλευόμενοι και 50 ακόμη σε ένα παράρτημα του νοσοκομείου σε άλλο χώρο στις γυναικείες φυλακές, όπου κυρίως είναι οροθετικοί. Οι 119 είναι φορείς του HIV, οι οποίοι ενώ πρέπει να έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη όλο το 24ώρο δεν υπάρχουν εφημερίες γιατρών.
[...]
υπάρχουν μόνιμοι γιατροί, οι οποίοι δυστυχώς είναι μόνο 8 ενώ θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον 15 και επίσης υπάρχει μόνο ένας εφημερεύων γιατρός μεσημέρι και βράδυ, ενώ θα έπρεπε οι εφημερεύοντες να είναι τουλάχιστον δύο. Επίσης θα πρέπει αυτό το νοσοκομείο να είναι ενταγμένο στο ΕΣΥ, γιατί οι γιατροί που υπηρετούν τώρα στον Κορυδαλλό δεν είναι γιατροί του ΕΣΥ είναι εργαζόμενοι με σύμβαση μέσω ΑΣΕΠ, όπως π.χ. οι αγροτικοί γιατροί.

Η πρόεδρος της ΕΙΝΑΠ, κ.Ματίνα Παγώνη, δήλωσε:
«Υπάρχουν μόνο 8 μόνιμοι γιατροί και 20 συμβασιούχοι. Το νοσηλευτικό προσωπικό είναι 10 άτομα, αντί για 14 σύμφωνα με τον κανονισμό και κατά την εκτίμηση των γιατρών πρέπει να είναι 18 περίπου νοσηλευτές. Πρέπει να ενταχτεί οπωσδήποτε στο εθνικό σύστημα υγείας. Πρέπει οι κλίνες να μειωθούν στα δωμάτια ασθενών, δηλαδή από 9 να γίνουν 5 και πρέπει να βελτιωθούν και οι συνθήκες υγιεινής τα μπάνια, τα ντουζ, να υπάρχει ζεστό νερό πάνω από 2μιση ώρες που τους έχουν όλο το 24ώρο, να βελτιωθεί το οδοντιατρείο, να φέρουν καινούργια μηχανήματα γιατί αυτά που έχουν είναι πολύ παλιά».


Ο αγώνας από το 2014

Ο αγώνας ξεκίνησε 15 Φεβρουαρίου 2014, όταν 180 ασθενείς – κρατούμενοι στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού «Άγιος Παύλος» αποφάσισαν να δημοσιοποιήσουν τα προβλήματα τους μέσω ενός λογαριασμού στο Twitter και ταυτόχρονα να απέχουν από το συσσίτιο και την λήψη φαρμάκων, διαμαρτυρόμενοι για τις άθλιες συνθήκες εγκλεισμού που οδήγησαν πολλούς κρατουμένους σε νέες μολύνσεις ή ακόμα και στον θάνατο. Τότε, οι κρατούμενοι του «Κολαστηρίου», όπως οι ίδιοι ονόμασαν το νοσοκομείο, δημοσιοποίησαν εικόνες ντροπής προκαλώντας παγκόσμια κατακραυγή
Από τότε μέχρι σήμερα έχουν διεκδικήσει και έχουν κερδίσει 50 βραχιoλάκια αλλά δεν τους έχει δοθεί ούτε ένα. Οι κρατούμενοι κέρδισαν αυτά τα 50 βραχιόλια από τον Αθανασίου και δεν έχει δοθεί ούτε ένα, και ο λόγος είναι ότι υπάρχουν τα ίδια κριτήρια που υπάρχουν και στους υγιείς κρατούμενους. Μας έδωσε π.χ. μεροκάματα και τα μεροκάματα δεν μετράνε στην έκτιση της ποινής.

Κατάφεραν:
- τον Ιούνιο του 2014 να ψηφιστεί ένας νόμος, ο οποίος προέβλεπε ότι ο νόμος 110Α, δηλαδή ο νόμος για τους βαριά ασθενείς θα επεκτείνεται σε όλες τις παλιότερες ποινές.
- Επίσης, έπειτα από μεγάλη πίεση ψηφίστηκαν τα 2/5 μεικτά μέχρι τα 10 χρόνια. Αυτό σημαίνει, ότι εάν κάποιος κρατούμενος είχε 10 χρόνια ποινή, θα έμενε στη φυλακή τέσσερα χρόνια μεικτά, δηλαδή δυο πραγματικά. Αργότερα, αυτό εφαρμόστηκε και σε ευρύτερη κλίμακα με σκοπό την αποσυμφόρηση των φυλακών.

λίστα νεκρών:
****://pbs.twimg.com/media/C2uYfMiXAAQQV0s.jpg
Είναι 13 από Ιανουάριο 2016 ως Ιανουάριο 2017